سخنی چند با خوانندگان
باز آمدم باز آمدم از پیش آن یار آمدم
در من نگر در من نگر بهر تو غمخوار آمدم
شاد آمدم شاد آمدم از جمله آزاد آمدم
چندین هزاران سال شد تا من به گفتار آمدم
مولانا
حدود چهارده سال پیش که به کانادا مهاجرت کردم در این اندیشه بودم که پا به دنیای بهتری خواهم گذاشت. سرزمین رویاها و آرزوها که در آنجا بسیاری از محدودیت ها و فشارهایی که در موطن حس میکردم را تجربه نخواهم کرد. این فکر خوش دیری نپایید زیرا که ما همان انسانها و همان فرهنگ بودیم و هستیم. در آن زمان بود که فهمیدم که برای رسیدن به دنیای مطلوب چاره ای جز پذیرش تغییر نیست و این تغییر از خود ما باید آغاز شود. تجربه به من آموخت که ما انسانها بیش از هر زمان نیاز به همدیگر داریم، نیاز به پذیرفتن تفاوتها داریم، نیاز داریم که با هم گفتگو کنیم، نیاز داریم که آگاهی همدیگر را افزایش دهیم. نیاز داریم بشنویم و شنیده شویم و نیاز داریم خوب ببینیم و دیده شویم. نیاز داریم که حمایت کنیم و حمایت شویم. و این همه میسر نمیشود مگر با عشق و همراهی دوستان عزیز، عشق به مردم، مهر به سرزمین مادری و دلبستگی به خانه دوم یعنی کانادا.
همه این اندوخته ها سوختی را فراهم آورد تا با جمعی از دوستان عزیز دندانپزشک که جملگی از متخصصینی زبر دست این حوزه هستند چاره ای بیندیشیم . حاصل این چاره اندیشی، مجله ای است که اکنون شماره سوم آن پیش دیدگان شما است. این مجله حاصل تلاش بی بدیل و بی ادعای دوستانی است که با وجود دیدگاههای بسیار متفاوت و متنوع پیام آور این مطلب هستند که مهم نیست چقدر با هم تفاوت داریم، بلکه مهم با هم یکی شدن است. تا وقتی برای توانمند کردن همدیگر نکوشیم ما را نمیبینند، نمیشنوند، ما را جدی نمیگیرند و ما را به حساب نمی آورند.
اکنون در این راه پر فراز و نشیب از شما عزیزان یاری میطلبیم که بقای این مجله در گرو حمایتهای شما است چه با ارسال مقاله های علمی، ابراز نظر، یا نشر مطالب و یا هر حمایت دیگر. ادامه این مسیر به ما کمک میکند که گامی در جهت یافتن جایگاه واقعی خود در کانادا برداریم.
باشد که کوشش ما به ثمر نشیند.
مجتبی ادیب راد
