در میان تمام دغدغه‌های مهاجرت، یکی از اساسی‌ترین سؤالات برای یک دندانپزشک این است که: “با مطب چه کنم؟” این سؤال به‌ویژه برای همکارانی که سال‌های زیادی را صرف درمان بیماران کرده‌اند و با هر گوشه از این فضای کوچک خاطراتی دارند، به مراتب دشوارتر است. برای بسیاری از دندانپزشکان، مطب مانند خانه دوم است، چرا که ساعت‌های طولانی‌تری را نسبت به خانه در آن می‌گذرانند. همه ما ساعت‌هاى زيادى را صرف برنامه‌ریزی برای خريد ملك و وسايل مطب و انتخاب دکوراسیون آن كرده ايم. از اين‌ها گذشته دل كندن از بيمارانى كه در طى سال‌ها انگار بخشى از خانواده‌ی ما را تشكيل مى‌دهند آسان نيست .
رها کردن این فضای به‌ظاهر آپارتمانی، که در واقع دستاورد چندین سال تلاش است، به‌هیچ‌وجه کار آسانی نیست.
هر فرد داستان سرنوشت مطب خود پس از مهاجرت را به شکلی متفاوت پایان می‌دهد؛ برخی مطب را اجاره می‌دهند، برخی می‌فروشند و برخی نیز آن را رها می‌کنند.
در این میان، دکتر فرامك شاعر داستان خود را به گونه‌ای متفاوت به پایان رساند. آنچه در ادامه می‌خوانید، نتیجه گفت‌وگوی من با ایشان در این زمینه است.
دکتر فرامك شاعر:
ما دو مطب داشتیم؛ یکی در خیابان شریعتی (نزدیک پل رومی) و دیگری نزدیک خیابان نواب. وقتی مهاجرت کردم، مطب پل رومی را جمع کردیم و تمام وسایل آن را به مطب دوم منتقل کردیم. همسرم نیز در مطب دوم فعالیت داشت، هرچند به دلیل بیماری، کارش محدود شده بود.
پس از مهاجرت، مشغول گذراندن امتحانات شدم و با خود عهد کردم که اگر در امتحانات موفق شدم، مطب را در اختیار بیماران نیازمند قرار دهم. به لطف خدا، با وجود سختی‌های فراوان، موفق به گرفتن لایسنس شدم. در سفری که در سال ۲۰۲۰ به مناسبت سالگرد فوت همسرم به ایران داشتم، از طریق دکتر مطهری با گروه دندانپزشکان خیر وابسته به جامعه دندانپزشکان عمومی آشنا شدم. در ملاقاتی با دکتر بیات و دکتر تاجرنیا، از نزدیک در جریان فعالیت‌های این گروه قرار گرفتم و تصمیم گرفتم مطب را در اختیار انجمن قرار دهم.
انجمن مراکز درمانی دیگری را مدیریت می‌کردند که یکی از شناخته شده‌ترین آن‌ها در مؤسسه رعد در شهرک غرب می‌باشد.
در این مراکز دندانپزشکان از طریق انجمن معرفی می‌شوند و متولی اصلی سازمان مربوطه است. مزیت واگذاری مطب به این انجمن این بود که فضا و تجهیزات کاملاً در اختیارشان قرار گرفت و آن‌ها تغییراتی را به میل خود و اطلاع اینجانب در جهت بهبود شرایط مطب اعمال کردند.
از دی‌ماه ۱۳۹۸، این مطب به طور فعال خدمات دندانپزشکی رایگان به بیماران نیازمند، کودکان کار، زنان بی‌سرپرست و معتادان ارائه می‌دهد. همکاران بسیاری نیز در این مسیر به ما کمک کرده‌اند. به عنوان مثال، خانم دکتر عظیمی، با حضور در مدارس مناطق محروم، به شناسایی و درمان بیماران نیازمند کمک بزرگی کرده‌اند. انجمن نیز با تأمین مواد و تجهیزات مورد نیاز و تشویق دندانپزشکان برای مشارکت، زمینه ارائه خدمات رایگان را فراهم کرده است.
این مطب در منطقه‌ای پرجمعیت و نیازمند، نزدیک خیابان هلال احمر و نواب واقع شده، از اینرو دسترسی مردم را به خدمات دندانپزشکی آسان‌تر کرده است. همچنین، فضایی برای دندانپزشکان داوطلب فراهم کرده تا بتوانند خدمات خیریه خود را در محیطی جداگانه ارائه دهند، بدون نگرانی از تداخل با بیماران مطب شخصی‌شان.
برای نمونه، بیماران مبتلا به ایدز و هپاتیت که در مراکز خیریه کودکان بی‌سرپرست نگهداری می‌شدند برای خدمات دندانپزشکی به این مطب ارجاع داده شدند.
در پایان، لازم می‌دانم از تمامی دندانپزشکان خیّری که طی این پنج سال با حضور خود به ما کمک کردند، تشکر کنم. بدون همراهی این عزیزان، تحقق این امر ممکن نبود.
شايد این کار الهام‌بخش سایر همکاران باشد تا با رفع کاستی‌ها و بهبود این مسیر، به روش‌های مؤثرتری در انجام امور خیریه دست یابند.
